والفجر......
چیزی ته دلت فرو می ریزد و از خودت رها میشوی. صبحدم، لحظه ای که روز از آن آغاز میشود. لحظه ای شگرف، بی مانند و عجیب. لحظه ای که یک دشت نسترن در روحت می روید. لحظه ای که آینه ها تکثیر می شوند و تو در گمشده ترین جای دنیا هم پیدا می شوی. آینه ها دست تورا می گیرند و به خود برمی گردانند. تاریکی ها و ترس هایت را از تو کم می کنند و پنجره بارانت می کنند تا آفتاب بر تو بتابد که تا ابد روشن بمانی......
لحظه ی عجیب حیرانی، چرخیدن دور محو جان، رسیدن به سرچشمه ی هدایت، لبریز شدن از نشانه ها، بازگشتن به نور ممتد، لحظه ی دل دل کردن، این پا و آن پا کردن،خالی شدن از خود و یکی شدن، لحظه ی شگرف آفرینش، از تاریکی به روشنایی، از مرداب به دریا، از فرع به ذات، از زمین به تقدس، لحظه ی ذکر های زیرلب، همهمه ی دل، غوغای جان...
قسم به سپیده دم......
چه کسی راز آن را ندانست؟
چه کسی در عمق آن جا نگرفت؟
چه کسی به آن ایمان نیاورد؟
چه کسی در آن به ذات آفرینش بازنگشت؟
چه کسی شکوهش را درک نکرد؟
چه کسی از عظمت آن به گریه نیفتاد؟؟
قسم به سپیده دم.....
به لحظه ی معراج دل.....
کدام دل از دیدنش نلرزید؟
کدام دل از رسیدنش بی قرار، سربه کوهستان نگذاشت؟
کدام دل با دیدنش یاد نسترن های دشت نیفتاد؟
کدام دل از لمس بوی خالص پاک اش از خود بی خود نشد؟
کدام دل آن را دید و دیوانه تر نشد؟
قسم به سپیده دم.....
به لحظه ی گذر از فرع به ذات....
چه کسی در آن به ذات خودش بازنگشت؟
چه کسی از حظورش آبرو نگرفت؟
چه کسی بعد از آن همچنان نا امیدی هایش را حس کرد؟
چه کسی از ذات خود نورانی نشد؟
چه کسی خدای خود را در آن نیافت؟
قسم به سپیده دم.....
به لحظه ی حلول نور بر زمین....
کدام سرزمین بعد از آن در تاریکی ماند؟
کدام سرزمین، راه مسافرانش را گم کرد؟
کدام سرزمین به ناکجا آباد ختم شد؟
کدام سرزمین روی پاهای خودش نایستاد؟؟؟
کدام سرزمین نامش را فراموش کرد؟
قسم به سپیده دم.....
به لحظه ی دعا های اجابت شده....
کدام دست نا امید بازگشت؟
کدام دل شکسته، بند نخورد؟؟
کدام فال حافظ «یوسف گم گشته باز آید» نبود؟
کدام سجاده به عرش نرسید؟
کدام اشک بر بال فرشتگان، تا آسمان بالا نرفت؟
کدام بی قراری، بی جواب ماند؟
قسم به سپیده دم، قسم به صبحگاه....
قسم به خدای آن لحظه ی بی بدیل......
کدام فانوس خاموش ماند؟
کدام شهر تاریک شد؟
کدام دل در سیاهی غرق شد؟؟
کدام آفرینش بی بها ماند؟
قسم به لحظه ی آفرینش از ذات که تمام عالم حول محور یا سبوح یا قدوس گردید.....
یاسمن رمضانیان
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.